Het einde van een mini-vakantie

Vanmorgen stond de wekker iets later dan de afgelopen dagen, maar werd ik nog steeds bijtijds wakker. Mark werd ook rustig aan weer wakker. Vandaag stonden er geen grote plannen op het programma en zou Mark in de middag weer terug vliegen naar Nederland. We begonnen de dag met een douche. Ik ging eerst. We hadden de afgelopen dagen niet gedoucht omdat we elke keer 's avonds laat terug kwamen en dan geen zin meer hadden om te douchen en we niet met nat haar in mijn vieze kamer wilden liggen en we voelden ons ook niet vies, ondanks dat we in zee hadden gezwommen. Het water is natuurlijk ook wel erg helder en anders dan in Nederland. Vooral mijn haar kon een douche wel waarderen na één dag chloor en twee dagen zee. Nadat Mark klaar was met douchen, zijn we gaan ontbijten. Eigenlijk mocht Mark natuurlijk niet meer ontbijten, omdat hij maar voor één nacht heeft betaald. Maar niemand merkt het, dus dan kan het gewoon. Na het ontbijt zijn we terug gegaan naar de kamer en heeft Mark zijn koffer ingepakt. Hij had alleen maar een handbagagekoffertje mee die kon rollen, dus dat scheelde. Ik had ook mijn tas voor vandaag ingepakt, wat dit keer niet zo veel was. Daarna zijn we naar de bus gaan lopen om naar Ibiza stad te gaan.

Er hing een donkere lucht en er was ook regen voorspeld. Toen we bij de bushalte zaten te wachten, begon het dan ook te regenen. Dat is wel wat anders vergeleken met de afgelopen twee dagen en laat nog maar eens zien hoe veel geluk we hebben gehad met het weer. Gelukkig kwam de bus al snel en konden we droog zitten. Vandaag zouden we nog even naar Dalt Vila gaan, het oude deel van Ibiza stad. Op een gegeven moment stapten heel veel mensen uit, maar wij bleven zitten tot het eindstation. Toen kwam ik er echter achter dat deze bushalte veel dichter bij het oude stadsdeel zit dan het eindstation. We drukten snel op het knopje, maar helaas bleek er geen bushalte meer te zijn en moesten we alsnog uitstappen bij het eindstation. Dat betekende dat we een heel stuk moesten lopen, terwijl we zo dichtbij waren. Dat was wel wat minder, aangezien Mark met zijn koffertje liep. Gelukkig viel het allemaal wel mee en was het ook droog en waren we al vrij snel bij Dalt Vila. Toch vroeg ik mij af wat ik dan de vorige keer heb gedaan, want ik dacht echt dat de eindhalte het dichtstbijzijnde busstation was.

Het was een flinke klim om via de stadsmuren van het oude centrum naar boven te gaan. We namen ondertussen even een pauze en genoten van het uitzicht. Toen we eenmaal boven waren, hadden we weer mooi uitzicht. We bleven niet lang en hebben het rondje afgemaakt, waardoor we weer op het startpunt kwamen. Vanaf het oude centrum zijn we naar de haven gelopen. Daar ging de bus naar het vliegveld. We zagen hem net weg rijden, dus we moesten even wachten. Dit hebben we gedaan op een bankje met uitzicht over de haven. Een half uur later kwam de bus en zijn we naar het vliegveld gereden.

Op het vliegveld heb ik afscheid genomen van Mark. Hij was mooi op tijd en het was erg rustig. Hij kon dus zo doorlopen. Ik ben nog even naar het toilet geweest en ben daarna naar de startbaan gelopen aan de zijkant van het vliegveld. Hier had je goed uitzicht over de aankomende en vertrekkende vliegtuigen. Het vliegtuig zou eerst dichtbij langs rijden om vervolgens om te keren en dan op te stijgen. Het zou nog even duren voordat Mark kwam, dus eerst ben ik doorgelopen naar de punt van de startbaan bij het strandje, waar ik de vorige keer ook ben geweest. Hier heb ik weer even lekker gezeten en naar wat vliegtuigen gekeken. Daarna ben ik weer op tijd terug gaan lopen naar de plek langs de startbaan, zodat ik nog naar Mark kon zwaaien. Ik heb ook daar weer even gezeten. Om 15.30 uur kwam Mark langs. Ik heb hem gezwaaid, maar kon hem helaas niet zien zitten. Ook al wist ik dat hij boven de vleugel aan mijn kant zat, maar de raampjes waren te klein om hem te kunnen zien. Ik hoopte maar dat hij mij wel zag staan zwaaien. Ik heb hem nog zien opstijgen en daarna ben ik weer naar de punt van de startbaan gelopen. Hier heb ik nog een tijdje gezeten en naar de vliegtuigen gekeken. Je hebt hier gewoon heel goed uitzicht op de vertrekkende en aankomende vliegtuigen en daar wilde ik nog even van genieten.

Rond 17.00 uur ben ik weer terug gaan lopen naar het vliegveld, zodat ik de bus om 18.00 uur terug naar het hotel kon nemen. Toen ik net in de bus zat, kreeg ik een appje van Mark dat hij was geland. Dat was alweer snel gegaan! Hij had mij net te laat gezien met zwaaien, maar hij heeft me gelukkig wel gezien. Ook kreeg ik een appje van de manager dat ik een aanbod heb gekregen van TUI om de zomer van 2022 weer als Swim Coach en wéér in Costa del Sol te werken. Wat een raar aanbod, ik ben daar al geweest en ik wil niet naar dezelfde locatie, want daar heb ik niets nieuws meer te ontdekken. Ook zit ik dan natuurlijk met het afronden van mijn master, dus ik ga 'nee' zeggen. Er kwamen twee ouders met drie kinderen de bus binnen. Ze vroegen iets in het Engels, maar de buschauffeur sprak geen Engels, alleen maar Spaans. Ik vroeg de man wat hij wilde weten en toen bleek dat hij naar mijn hotel moest. Ik zei dat ik wel kon aangeven welke halte het was en hoe je naar het hotel moest lopen. Dat vond hij erg fijn. Toen we bij het hotel aankwamen, hebben we nog een stukje samen gelopen naar het hotel. Ook kwam ik nog even langs de duikschool. Ik raakte weer even aan de praat, maar ik had natuurlijk mijn laptop niet mee voor de video's. Later deze week ga ik nog even langs om de video's op te halen.

Toen ik in het hotel aankwam, had ik erg veel trek. Ik ben daarom maar gelijk naar het avondeten gegaan. Ik zag alle medewerkers van het hotel en alle gasten verkleed met als thema Halloween. Dit weekend is het natuurlijk Halloween, dus het eten, alle medewerkers, de show en het hele hotel is in Halloween stemming. Tijdens het eten werd er ook nog een flashmob gedaan op Thriller door de medewerkers van het hotel. Het was erg druk, dus ik wilde snel klaar zijn met eten en een rustigere plek opzoeken. Na het eten heb ik even een lange broek aangedaan. Daarna ben ik bij het zwembad gaan zitten om weer even met thuis te bellen. Ondertussen kreeg ik weer een appje van Mark dat hij alweer thuis was. Mama en Natasja zijn gisteren thuis gekomen van een week Curaçao en daardoor had ik ze al erg lang niet gesproken. Het was fijn om ze weer even te spreken.

Na het bellen heb ik eindelijk mijn twee verhaaltjes online kunnen zetten van zondag en maandag. Doordat Mark er was en we drukke en lange dagen hadden, schreef ik mijn verhaaltje nog even in bed, als Mark al ging slapen. Helaas had ik geen wifi in mijn kamer, waardoor ik mijn verhaaltje niet direct online kon zetten en ze alvast in Word schreef. Mijn excuses voor alle trouwe lezers die de afgelopen dagen zaten te wachten op mijn verhaaltjes, terwijl die niet kwamen, maar nu hebben jullie extra veel om te lezen! :)

Zondag heb ik ook Expeditie Robinson niet kunnen zien. Daarom ben ik dat daarna terug gaan kijken bij het zwembad, met thee en chocolade. De reep is inmiddels bijna op. Daarna ben ik even terug gegaan naar de kamer, zodat Saskia alle werkspullen kon afgeven. Ik werk nog 3,5 dag, waarvan woensdag en donderdag nog heel erg druk zijn.

Ten slotte ben ik weer even bij het zwembad gaan zitten met thee om mijn verhaaltje van vandaag te schrijven. Nu ben ik weer helemaal bij!

De afgelopen 3,5 dag heb ik echt ervaren als een mini-vakantie. We hebben alles eruit gehaald wat maar kon. Met de auto Ibiza rond. Met de auto Formentera rond. Gewandeld over de rotsen, naar Sant Antoni en naar Ibiza stad geweest. Mark heeft super veel gezien in die paar dagen dat hij hier was. Het was super mooi weer. Het was ook super gezellig. Het was lekker om buiten de deur te eten. Het was leuk om weer bij te kletsen. Ik heb er echt van genoten. Voor mij was het de perfecte afsluiting van mijn drie maanden in Spanje. De tijd is wel voorbij gevlogen. Het is nu wel weer gek om alleen te zijn. Ik mis de gezelligheid alweer. Ondertussen is het voor mij ook nog maar vier volle dagen en dan ga ik ook weer naar huis. Het begint nu wel erg op te schieten...