Wat een avontuur!!

Vanmorgen hadden we weer slechts één les gepland staan. Voor de les heb ik een half uurtje wat baantjes gezwommen, terwijl Malin zich op de kant zat te vervelen en continue op haar telefoon zat. De les met het tweejarige meisje ging prima. Aan het eind hebben we met een liedje haar meegenomen onder water. De ouders hielden haar vast en met het springen in het water trokken ze haar onder water. Dat heeft ze eigenlijk nog nooit echt gedaan en onder water gaan doet ze niet uit zichzelf. We hebben het vier of vijf keer herhaald en eigenlijk ging het best goed. Je merkt wel dat een half uur erg lang is voor haar. Maar door deze lessen zullen de andere zwemlessen later wel beter gaan. Na deze zwemles heb ik weer ruim een half uur baantjes gezwommen met mijn hoofd boven water, terwijl Malin zich dit keer in het water zat te vervelen. Er kwam een meisje die wilde spelen, maar Malin deed er niks mee. Dus heb ik de laatste 20 minuten met haar gespeeld. Haar ouders kwamen naar ons toe dat ze nog één zwemles wilden doen, want ze gaan morgen alweer naar huis. In de middag hadden we dus een zwemles met haar.

Na de les hebben we meegedaan met immerse. Dit was helaas weer niet zo actief. We moesten weer opschieten om op tijd bij box office te zijn, maar daar kwam toch weer niemand naar toe. Tijdens de pool party deden we een aantal dansjes die niemand echt goed kent, dus dat zag er erg stom uit voor alle gasten. Waarom kiezen ze dan voor die liedjes... Dat was erg jammer, daardoor kon niemand echt meedansen.

Na de lunch was ik vrij! Ik had vandaag mijn vrije middag. Ik ben met de bus weer naar Mijas geweest. Hier heb ik eerst door de winkelstraatjes gelopen en heb ik in wat winkeltjes gekeken. Daarna heb ik nog even van het uitzicht genoten in het parkje. De vorige keer hebben we een stukje de bergen in gelopen, naar een kerkje. Vandaag wilde ik verder lopen. Ik besloot om iets verder te lopen dan het kerkje. Het weggetje was vol met stenen en rotsen en soms erg steil, maar het was goed te doen. Ik kwam uit bij een wit gebouwtje en een mast. Het uitzicht was echt prachtig! Hier heb ik even met mijn moeder gevideobeld, om het uitzicht met iemand te kunnen delen. Eigenlijk was ik al dicht bij de top, maar er leek niet echt een weg naartoe te gaan. Toen ik weer terug liep naar het kerkje beneden, zag ik een weg die richting de bergen ging. Ik besloot deze weg te nemen en te kijken hoever ik zou komen. Sommige stukken waren best steil, maar het was prima te doen met de rotsen en de stenen. Na iets van 40 minuten was ik boven. Ik heb wel flink doorgelopen. Het uitzicht werd steeds mooier! Eenmaal boven was er een weg waar een auto gewoon kan rijden. Ik was nog niet helemaal op de top. Daarvoor moest je de weg oversteken en weer echt klimmen. Ik besloot om gewoon een stukje over de weg te lopen, meer de bergen in. Dit deel van de bergen heet Sierra de Mijas en iets meer naar rechts werd het Sierra de Blanca. Het was zo rustig en stil, met prachtig uitzicht. Het leek wel alsof ik alleen op de wereld was. Maar opeens, in the middle of nowhere, zag ik een man wandelen. Toen we dichterbij elkaar waren, begon ik in het Engels te praten. Hij praatte Engels terug, maar soms wist hij het niet en ik hoorde dan een Nederlands woordje. Bleek het een Nederlander te zijn! Wat een toeval. Even later kwam er nog een andere Nederlander. Ze waren met z'n tweeën. De eerste man bleek 71 jaar te zijn (uit Zoetermeer, wat is de wereld toch klein), de ander iets jonger. Ze waren op groepsreis en waren vandaag samen naar de top gelopen. Dat was nog een flink stuk omhoog. Daar had je prachtig uitzicht over de bergen en kon je aan de andere kant van de berg Málaga zien liggen. Ze hebben me een foto laten zien. Op de terugweg raakten ze echter de weg kwijt. Uiteindelijk zijn ze tussen de paden door, dus eigenlijk gewoon recht de berg af, op de weg terecht gekomen waar ik liep. De man van 71 was een paar keer gevallen en zijn ellebogen en benen zaten onder het bloed. Ook hadden ze geen water meer, maar hadden ze enorme dorst. Ik had bijna twee liter bij me, dus bood hen wat water aan. Daar waren ze heel erg blij mee. Nu hadden ze weer een beetje een gevuld flesje water. Ze konden niet meer zelfstandig naar beneden gaan, dat was echt nog een hele weg en het begon al later te worden. Dus ze hadden hun reisleiding gebeld en de politie zou hen komen ophalen. Ik vroeg me af hoe die hier zouden komen, maar dat zal vast wel lukken. Ze vroegen of ik mee wilde, maar ik wilde gewoon zelf naar beneden lopen. Na wat mooie foto's te hebben gemaakt (nu kon ik aan de andere kant van de berg ons hotel zien liggen), was het alweer 18.30 uur. De zon was achter de bergen, dus het zou wat donkerder gaan worden. De mannen zeiden dat het me wel twee uur zou duren voor ik beneden zou zijn, dus dat ik snel moest gaan. Zij bleven boven wachten op de politie. Ik kon best snel naar beneden lopen en had er goed tempo in. Uiteindelijk was ik met 35 minuten alweer beneden! Dat was prima te doen. Ik hoop dat de twee mannen met de politie ook weer beneden zijn gekomen. Ik wil de volgende keer nog wel graag helemaal naar de top lopen, maar dat is nog wel een stukje en dat doe ik liever samen. Misschien wil iemand nog met mij mee.

In het stadje heb ik nog in wat winkeltjes gekeken en gekocht waar ik naar zocht. In de app stond dat de bus om 19.30 uur vertrok, dus ik stond er op tijd. Maar bij het bushokje stond dat de bus vertrok om 19.15 en 20.15 uur. Ik moest dus nog best lang wachten... Ik besloot verderop met mooi uitzicht wat te eten, een melkbroodje en wat koekjes. Dat was mijn avondeten voor vandaag. Om 20.00 uur liep ik weer terug en zag ik een bus wegrijden. Ik ben er nog achteraan gerend, maar kon de bus natuurlijk niet meer inhalen. Balen... Gelukkig bleek dat er na vijf minuten een andere bus kwam, de bus die ik moest hebben. Waarschijnlijk zag ik een verkeerde bus wegrijden. Eindelijk kon ik weer terug naar het hotel. Ik was pas om 21.15 uur weer in het hotel en te laat voor het avondeten, dus Malin had een banaan voor mij meegenomen. Uiteindelijk heb ik die niet meer gegeten.

Ik was erg vies, omdat ik veel had gezweet. Ik heb dus even een lekkere douche genomen. Daarna zijn we nog even naar het strand geweest met een paar anderen. Dat was erg gezellig, maar Laura en ik waren moe, dus we zijn om 23.30 uur weer terug gelopen samen. Om 00.00 uur heb ik weer even met mijn moeder gebeld, om mijn avonturen van vandaag te delen. Bellen duurt altijd langer dan je denkt, want er valt zo veel te vertellen en te delen. Uiteindelijk zat ik rond 00.45 uur in mijn bed en heb ik toch nog even mijn verhaaltje over vandaag geschreven. Misschien schieten er morgen nog wat dingen in mijn hoofd en pas ik hem nog even aan. Het is nu 1.15 uur en Malin is nog steeds niet terug. Ik ga in ieder geval nu lekker slapen. Morgen een vrije dag en weer leuke plannen. Ik kijk ernaar uit!