Dag Mexico!

Vannacht heb ik eindelijk wat beter geslapen. Misschien omdat ik zo moe was. Misschien omdat het vannacht rustig was op de kamer. Ik heb in ieder geval niemand 's nachts horen binnenkomen. Iets voor 7.00 uur werd ik wakker, net voor mijn wekker. Ik bleef nog even liggen en stond daarna rustig op. Het was nog donker in de kamer en mensen sliepen nog. In het donker en zo stil mogelijk verzamelde ik mijn spullen op bed. Mijn spullen waren een chaos en dat moest ik natuurlijk even reorganiseren. Eerst at ik in het keukentje mijn yoghurt op, in de hoop dat als ik terug zou komen in de kamer, iedereen wakker zou zijn en de lamp aan kon en ik geluid kon maken. Maar degene boven mij sliep nog steeds. Ik probeerde zo stil mogelijk in te pakken, maar op een gegeven moment was het 8.30 uur geweest en vond ik het wel een mooie tijd om geluid te kunnen maken. Ik pakte mijn backpack weer helemaal in en dat paste makkelijk. Daarna checkte ik uit bij het hostel en liep ik naar het strand.

Het was al erg warm en ik zweette al erg. Eenmaal op het strand, legde ik mijn spullen neer en ging ik op het strand zitten. Het waaide vrij hard, er stonden veel golven en er lag een hele berg wier op het strand. Ze waren druk bezig met één schuifel en meerdere mensen met harken om dit op te ruimen. Wat een klus. Ik genoot van het geluid van de golven, de wind in mijn haren en het zonnetje op mijn gezicht. Dit zou ik toch wel erg gaan missen.

Een half uur voordat ik bij de bus moest verzamelen, liep ik richting de bus omdat ik nog dollars moest pinnen. Beide pinapparaten deden het niet. Dan moest ik maar op het vliegveld pinnen. Ik liep nog even naar het hotel waar ik had gezeten, zodat ik nog wat berichtjes kon sturen. Daarna liep ik nog één laatste keer naar het strand en nam ik afscheid van deze heerlijke omgeving.

Om 10.45 uur vertrok de bus naar het vliegveld in Cancún. We reden via een ander busstation, waar we nog veel mensen op moesten halen. Het was ruim een uur rijden naar het vliegveld. Uiteindelijk kwamen we er rond 12.15 uur aan. Buiten in het zonnetje at ik mijn lunch, het halve broodje wat ik gisteren na het duiken niet helemaal op kreeg. Erg lekker! Ik genoot nog even van het heerlijke zonnetje.

In het vliegveld zocht ik eerst naar de immigratie. Ik moest een stempel hebben om Mexico weer uit te mogen. Dit zouden ze mogelijk controleren. Daarna kleedde ik mij om. Ik verruilde mijn shirt en korte broek voor een topje, vest en lange broek. Ondanks dat het in Buenos Aires warm gaat zijn, is warmere kleding fijn in het vliegtuig. Daarna checkte in mijn bagage in. Mijn backpack woog nu precies 18 kg. Ik hoef dit straks niet op te halen in Bogotá, want het wordt automatisch overgezet naar het vliegtuig naar Buenos Aires. Daarna ging ik dollars pinnen. Het was echt belachelijk hoeveel ik moest betalen om dollars te pinnen (over de €100,-, echt om te huilen). De reisbegeleider van Patagonië had gezegd dat je een betere koers krijgt voor hogere coupures, dus 50 dollar. Uiteraard kreeg ik 50 briefjes van 20 in plaats van 20 briefjes van 50. Daar baalde ik wel van, maar ik kon het ook nergens wisselen. Ik liep door de security heen en was eigenlijk al snel klaar. Ik liep een rondje over het vliegveld, maar ging uiteindelijk maar zitten bij mijn gate. Ik keek een aflevering om de tijd een beetje door te komen. De tijd ging vrij snel voorbij en we konden boarden. Vanaf het boarden en in het vliegtuig moesten we ineens een mondkapje dragen. Tijdens de reis hebben we maar twee keer een mondkapje nodig gehad, en nu ineens moest ik 3,5 uur met een mondkapje op zitten. Om 15.45 uur lokale tijd vertrokken we naar Bogotá, met een vrij klein vliegtuig.

In het vliegtuig keek ik eerst een aflevering van een serie. Daarna keek ik een aantal afleveringen van Friends, die in het vliegtuig te zien waren. Dat was alweer lang geleden. We vlogen rond etenstijd, maar we kregen niks te eten. Dat had ik wel verwacht. Alleen de businessclas kreeg aan het einde wat te eten. Ik had erg trek gekregen en at nog één van mijn sultana's.

We landden 20 minuten voor de verwachte aankomsttijd. Ik liep naar de internationale connecties, door de controle, naar de gate. Dat ging erg snel en ik moest nog best lang wachten op de volgende vlucht. Degene die naast mij in het vliegtuig zat van Cancún naar Bogotá, zat nu ineens weer naast mij. Blijkbaar moest hij ook naar Buenos Aires. Ik schreef eerst alvast mijn verhaaltje voor vandaag. Daarna begon ik met het kijken van een aflevering en at ik mijn laatste gevulde croissantje. Ineens, een uur voor vertrek, begonnen ze al met boarden. Om 21.00 uur zat ik al op mijn plek, terwijl we pas om 21.35 uur zouden vertrekken. Het was ook wel een groot vliegtuig. En drie keer raden wie naast mij kwam zitten...