Fin del Mundo
Door: Nathalie
Blijf op de hoogte en volg Nathalie
27 Februari 2023 | Argentinië, Ushuaia
Vanmorgen was ik weer voor de wekker wakker. Ik checkte alvast in voor mijn vlucht morgen naar Buenos Aires. Daarna stond ik rustig op en ging uitgebreid ontbijten. Ten slotte maakte ik me klaar voor de wandeling van vandaag.
Om 9.00 uur vertrokken we met een deel van de groep met een busje naar Parque Nacional Tierra del Fuego. De eerste stop was een fotostop bij de Tren del Fin del Mundo, het meest zuidelijke treinstation. Er stonden twee ouderwetse treintjes en je kan een treinrit maken van een paar kilometer. De tweede fotostop was bij het einde van de weg, waar een bord staat met "aqui finaliza la Ruta 3", oftewel "hier eindigt route 3". Dit wordt gezien als het einde van de wereld, in ieder geval de bewoonde wereld, want er liggen nog behoorlijk wat eilandjes onder dit punt. Hier nam ik ook een filmpje op voor iemand thuis en zocht ik twee mooie stenen uit. Na een korte toiletstop, maakten we nog een fotostop bij Lago Acigami, een mooi meer. Eindelijk werden we afgezet bij het startpunt van onze wandeling. Om 10.30 uur begonnen we de wandeling en we hadden met de chauffeur afgesproken dat hij ons om 14.30 uur weer zou oppikken op het einde van de wandelroute. Ik vond dit te laat, want we zouden ongeveer 8 km wandelen en waarschijnlijk wel eerder klaar zijn. Maar goed, dit had een deel van de groep besloten.
Het was een wandeling door een mooi bos, een subarctisch woud. We liepen grotendeels langs de kust. De wandeling was vrij eenvoudig, met af en toe een stukje dalen of stijgen. Ik liep eerst ergens halverwege de groep, omdat ik anders te snel zou lopen. Het tempo lag vrij laag, omdat sommigen wat slechter lopen of veel foto's maken. Op een gegeven moment liep ik toch wat meer voorop, maar liep ik erg langzaam om niet voor de groep uit te lopen. Ik liep dus totaal niet mijn eigen tempo en dat vond ik vrij zwaar. Het was geen spectaculaire wandeling. De omgeving was mooi, maar de wandeling zelf had niet zoveel uitdaging en het tempo lag erg laag. Voor mij was het gewoon een lange mooie boswandeling met af en toe stijgen en dalen. Halverwege de wandeling was ik er een beetje klaar mee. Het laatste stuk heb ik wat meer mijn eigen tempo gelopen. Vlakbij het einde kwamen we nog mooie wilde paarden tegen. Bij het einde van de wandeling kwam je uit bij het meest zuidelijke postkantoor van de wereld. Hier kon je een stempel laten zetten in je paspoort met onder andere "fin del mundo" (wat ik niet wilde, want dat zijn geen officiële stempels) en kaartjes kopen en naar huis sturen. Beide heb ik uiteindelijk niet gedaan. Het was wel leuk om bij het zuidelijkste postkantoor te zijn geweest.
We waren een uur eerder klaar met de wandeling, dus we moesten een uur wachten in de wind op de chaffeur. Ik was blij dat hij er een half uur te vroeg was, waardoor we toch nog op tijd terug naar het centrum konden. Om 14.30 uur kwamen we in het centrum aan. Ik liep even naar de toeristeninformatie met Krista, waar ik peso's van haar kreeg die ik van haar kon overnemen. Hier zette ik wat stempels op een tekening van een kind wat er nog lag (ik had zelf toevallig geen papier bij me). Krista ging naar een museum en ik wilde nog souvenirs kopen. Nadat Krista weg was en ik nog even naar huis appte, merkte ik dat ik er doorheen zat om meerdere redenen. Ik belde even naar huis om mijn hart te luchten en dat hielp gelukkig ook. Daarna ging ik souvenirs kopen. Ik vond een muts die dichtbij kwam van wat ik zocht, maar dan zonder pinquin. Echter was het een kindermuts en dus een stuk kleiner. Hij paste wel, dus ik nam hem toch mee. Hier kwam ik Krista ook weer tegen, want blijkbaar stelde het museum niet zo veel voor. We liepen door naar een ander winkeltje, waar ik een mooie trui kocht. Uiteindelijk zijn we nog een paar keer heen en weer gelopen in de straat. Toen we helemaal geslaagd waren, liepen we terug naar de toeristeninformatie. We wilden nu niet meer heen en weer naar het hotel, omdat we vanavond met elkaar zouden eten als afscheidsdiner en dan weer naar het centrum zouden moeten. Bij de toeristeninformatie hadden we wifi en konden we warm zitten, dus dat was prima. Blijkbaar kon je een certificaat krijgen dat je in Ushuaia bent geweest en daar zette ik ook alle stempels op. Daarna heb ik nog een uur gebeld met een vriendin, wat erg gezellig was. Ik was door mijn peso's heen, ook met wat ik van Krista had gekregen. Maar ik heb nog zo weinig nodig de komende dagen, dat ik niet meer wilde wisselen. Gelukkig kon Krista ook mijn eten betalen en betaal ik haar dat later terug. Hierdoor hoefde ik ook niet meer te wisselen.
We hadden om 19.00 uur met de groep bij een restaurant afgesproken. We zaten er met z'n vieren en toen bleek ineens dat we pas om 19.30 uur konden eten. Daar moesten we dus een half uur wachten. Voor het eten hield Willem een korte speech, waarna Dorothé een korte speech hield, waarna ze een enveloppe met korte tekstjes van de reisgenoten overhandigde aan Willem, met daarin zijn fooi. Dat hadden we vandaag met elkaar geregeld, erg leuk! Het duurde erg lang voor we ons eten kregen. Ik had lekkere ravioli met vier kazen saus. Ook nam ik nog een toetje, een heerlijke cheesecake met Calafate berries. Het was heel erg lekker, maar daarna zat ik wel vol.
Iedereen nam de taxi terug naar het hotel, maar ik liep samen met Krista terug. Het was een prima wandeling en na een half uur waren we in het hotel. Ik heb snel een warme douche genomen. Ik bed schreef ik mijn verhaaltje, maar het was al zo laat en ik was zo moe, dat ik pas morgenochtend mijn verhaaltje online wilde zetten. Ik moest echt gaan slapen, want dit is de laatste normale nacht hier.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley