IJsbergen en gletsjers!

De wekker ging af om 6.00 uur. Ik had redelijk geslapen, maar had ook een half uur wakker gelegen vannacht. Ik had zeker nog langer willen slapen. Zoals elke ochtend ontbijtte ik goed. We pakten onze laatste spullen in en checkten uit.

Om 7.15 uur vertrokken we naar de haven Puerto Bandera. Onderweg hadden we mooi uitzicht over de bergen met besneeuwde bergtoppen en gletsjers, maar ik was nog zo moe, dat ik nog even mijn ogen dicht heb gedaan in de bus.

Om 9.00 uur vertrokken we met de catamaran. Het was een vrij grote boot met een binnendeel en een buitendeel. We voeren een klein stukje over Lago Argentino en gingen al snel richting de eerste gletsjer. We stonden buiten op het dek in de wind, zoals bijna iedereen. Het was niet zo koud als ik gedacht had, maar in de wind kon het wel fris zijn. Ik was blij dat ik meerdere laagjes aan had gedaan. Op een gegeven moment ging iedereen koffie drinken en hadden we een goed plekje vooraan. De eerste stop was een grote ijsberg die in het water dreef. Het was prachtig blauw en groot. Heel bijzonder om te zien. Om ons heen dreven kleinere stukken ijs in het water. Heel gaaf! De crew viste een ijsblok uit het water en binnen kon je een drankje bestellen met ijsblokjes van dat ijs. Na deze stop voeren we door naar de eerste gletsjer, de Upsala gletsjer. We mochten hier niet dichterbij komen dan twee kilometer, maar vanaf een afstand zag het er al reusachtig en geweldig uit. En dan te bedenken dat de muur van de gletsjer 50 meter hoog is. Zo indrukwekkend. Daarna voeren we richting de Spegazzini gletsjer. Het was prachtig om de gletsjers te zien. Voordat we deze gletsjer van dichtbij gingen bekijken, konden we aan land en lunchen in een restaurant. Terwijl iedereen binnen zat te eten, zaten Krista en ik buiten bij het strandje onze lunch te eten, met prachtig uitzicht op de baai met de gletsjers. Het was heerlijk in het zonnetje en totaal niet koud. We hebben in alle rust wat foto's kunnen maken en kunnen eten en genieten van de omgeving. Af en toe hoorde je dat er ijs naar beneden viel. Soms zag je dat, maar vaak was het aan de andere kant van de berg. Op een gegeven moment waren mensen klaar met eten en kwamen ze ook naar buiten. De rust was voorbij en iedereen wilde foto's maken. We liepen weer terug richting de boot en stapten weer in. Daarna voeren we door naar de gletsjer, waar we op 300 meter afstand voor gingen liggen. Het was zo hoog en zo indrukwekkend. Ik kon er wel naar blijven kijken. Af en toe viel er ijs het water in, maar we hebben geen grote stukken ijs het water in zien vallen. Wat er afvalt, groeit ook weer aan. Deze gletsjer is dus vrij stabiel. Daarna was het alweer tijd om terug te varen. We stonden voorop op de boot, uit de wind en in het zonnetje. We waren allemaal best moe en stonden met onze ogen af en toe dicht. De boottocht was heerlijk en erg indrukwekkend. We hebben vandaag 130 km gevaren in het Parque Nacional Los Glaciares en gaan de komende dagen meer zien van dit nationale park.

Op het land stapten we in de bus richting het hotel. Hier haalden we onze bagage op en vanaf hier vertrokken we naar El Chaltén. In El Calafate stopten we nog om wat te eten te halen. Ik haalde twee lekkere empanadas die ik later in de bus op at. Onderweg hadden we prachtig uitzicht op Lago Argentino en Lago Viedma. Tijdens deze busrit van ruim drie uur, kom je bijna niets of niemand tegen. Er is hier al heel erg weinig. Eigenlijk begint het einde van de wereld al hier. Dat vind ik al heel bijzonder. Op een gegeven moment kwam de bekende Fitz Roy berg in zicht. Prachtig! Morgen gaan we een dagwandeling maken naar de voet van deze berg.

Iets voor 20.00 uur kwamen in ons hotel aan. De komende twee nachten heb ik de kamer weer voor mezelf. Heerlijk! Dit hotel heeft een binnenzwembad en een sauna. Samen met drie anderen nam ik een duik in het zwembad. Het was heerlijk warm en we hebben een beetje gezwommen en gekletst. Na iets van drie kwartier gingen we er weer uit en douchen. Ik had een koude douche, waarschijnlijk omdat we er allemaal tegelijk onder stonden.

Het was 22.00 uur, maar ik was al erg moe. Ik heb snel mijn verhaaltje geschreven, maar in mijn kamer had ik geen wifi, waardoor ik in de lobby mijn verhaaltje online moest zetten. Voordat ik ging slapen, heb ik mijn spullen voor morgen klaargelegd. Morgen gaan we de tweede daghike doen. Dit is een hike waar ik heel erg naar uit heb gekeken!