Lange busreis naar het einde van de wereld!

De wekker ging weer bijtijds af. Ik had weinig uitgepakt, dus ik hoefde ook niet zo veel in te pakken. Het ontbijt was erg lekker, met onder andere yoghurt en scrambled eggs. Ik heb dus weer goed ontbeten.

Om 8.00 uur vertrokken we met een openbare bus naar Ushuaia. In Punta Arenas haalden we nog wat mensen op. Het zou vandaag een hele lange reisdag worden. 'S ochtends was ik nog moe en heb ik nog wat geslapen in de bus. Ik heb ook regelmatig weer naar buiten gekeken en elke keer als ik lama's, nandu's, schapen of paarden zie, word ik weer blij. Om 10.30 uur kwamen we bij de boot aan. Hier moesten we een half uur op de boot wachten. Het was een soort veerboot, waar redelijk wat bussen en auto's op konden. Boven op het dek waaide het zo ontzettend hard. In de verte zag je Vuurland liggen. Deze hele setting deed mij denken aan met de TESO naar Texel varen. Ik genoot er erg van. Op een gegeven moment zag ik mensen ergens naar wijzen aan de zijkant van de boot. Ik ging kijken en al snel zag ik een dolfijn. Het was een zwart witte dolfijn. Na informatie te hebben opgezocht, bleek het de Commersons dolfijn of Kortsnuitdolfijn te zijn. Ze komen op twee plaatsen ter wereld voor. De grootste groep leeft rond de kust van Argentinië en in de Straat Magellaan. Die heb ik dus gezien! Wat een geluk!

Na een klein half uur varen, kwamen we eindelijk op Vuurland aan. We moesten nog een flink stuk rijden naar de grens van Chili naar Argentinië. Ik wisselde slapen en naar buiten kijken met elkaar af. Toen we bij de grens van Chili aankwamen, moesten we lang wachten. Ik begon met het kijken van een aflevering. Op het land zagen we een gaucho op een paard de schapen opjagen naar een ander stuk land. Gaaf, dat hadden we nog niet eerder gezien! Na drie kwartier had iedereen een stempel en konden we eindelijk verder rijden. We moesten nog een paar kilometer doorrijden naar de grenscontrole van Argentinië. Hier konden we gelukkig snel doorheen. Dit keer is onze bagage niet gecontroleerd, dus dat scheelde ook. Terwijl we wachtten tot iedereen klaar was, keek ik mijn aflevering af.

Om 15.45 uur reden we eindelijk het laatste stuk naar Ushuaia. In Tolhuin maakten we nog een stop van een half uur. Ik had liever doorgereden en bleef zitten in de bus. Ik begon maar weer met het kijken van een nieuwe aflevering. Eindelijk reden we echt het laatste stuk naar Ushuaia. Het landschap veranderde van weids naar berg- en fjordengebied. Het werd bewolkt en we reden ook in de wolken en het begon te regenen. Helaas was het weer niet erg goed.

Eindelijk kwamen we aan bij het eindstation in het centrum van Ushuaia. Hier stapten we over op een ander busje, omdat ons hotel verder van het centrum af ligt. We moesten nog best een stukje rijden en ik baalde er wel van dat we zo ver van het centrum af zitten. Nu moeten we ongeveer een half uur lopen of een taxi nemen, wat ik onzin vind. De komende drie nachten slapen we in Ushuaia. Ik heb het geluk dat ik de komende drie nachten de kamer voor mezelf heb. Het was al laat, 21.00 uur, en ik had geen zin om nog helemaal naar het centrum te gaan om te eten, maar ik wilde wel wat eten. Samen met Krista liep ik naar wat bakkerijen in de buurt, maar nergens hadden ze empanadas. Uiteindelijk maakten we ons rondje af richting het hotel en vonden we toch een zaak met empanadas! Via de supermarkt liepen we terug naar het hotel, waar we de empanadas op aten. Erg lekker! Daarna ging ik naar mijn kamer, spoelde ik me snel af onder een warme douche, keek ik de aflevering af en schreef ik mijn verhaaltje in bed. Morgen begint de excursie wat later en kunnen we pas om 7.30 uur ontbijten. Dat betekent uitslapen!