De eerste kennismaking met de Andes!

Vannacht heb ik erg slecht geslapen in de nachtbus. Ik ben vaak wakker geweest en kon niet lekker liggen. Op de momenten dat ik wakker was, merkte ik dat we niet snel reden en een keer zelfs stil stonden. Blijkbaar was het zo'n slechte weg, dat je er niet hard kon rijden. Ook had ik het de ene keer heel koud door de airco en was het de andere keer heel warm door de verwarming. Kortom, niet een hele comfortabele nacht.

Om 5.00 uur vanochtend kwamen we aan in Esquel. Hier stapten we uit en het was heel erg koud buiten. Daar was ik niet op gekleed. We stapten over op privé vervoer en kregen twee busjes. Ik zat in het busje met de bagage en vier andere reisgenoten. Nadat we even hadden gewacht op onze gids (wij waren vroeger aangekomen), reden we naar National Park Los Alerces. Onderweg hadden we prachtig uitzicht met bergen en besneeuwde bergtoppen (de Andes), maar ik was zo moe doordat ik vannacht zo slecht had geslapen, dat ik elke keer weer in slaap viel. Ik probeerde wakker te blijven, maar dat lukte echt niet. De gids zat in de andere bus en haar microfoon was ook in ons busje te horen, maar erg slecht door ruis over de microfoon en het rijden over de onverharde wegen. Daar kreeg ik dus ook weinig van mee. Dat was erg jammer. Ik gaf me maar over aan mijn vermoeidheid, zodat ik de wandeling beter zou kunnen doen. Op de heenweg heb ik dus best veel geslapen.

In het Nationale Park, bij het beginpunt van onze wandeling, stapten we om 7.30 uur uit voor een picknick ontbijt. Willem had wat broodjes en beleg gehaald en dat konden we hier onder een afdakje eten. Ik had het zo koud en kreeg het met de thee ook niet warm. Toen we eenmaal aan de wandeling begonnen, warmde ik wel wat op. De wandeling begon over een hangbrug. We liepen door bossen heen, langs mooie meren met uitzicht op mooie bergen en besneeuwde bergtoppen. Er hing bewolking in de bergen, dus het was moeilijk om de gletsjers te zien. Dat was wel erg jammer. Onderweg stopte de gids af en toe om uitleg te geven over de flora en fauna hier. Dat was wel interessant. Na anderhalf uur kwamen we weer aan bij het beginpunt en stapten we in het busje. Ik had alweer moeite om wakker te blijven, maar ik wilde per se de mooie omgeving zien. Tussen het knikkebollen door, genoot ik van de omgeving.

Onderweg namen we afscheid van de gids en liet Willem zien waar een bekend persoon, een bekende bankovervaller uit Amerika, heeft gewoond. Ik had hier nog niet eerder van gehoord, dus de naam ben ik alweer vergeten. Daarna reden we door naar El Bolsón. Hier hadden we de tijd om te lunchen. Samen met drie reisgenoten nam ik een empanada in een gezellig cafeetje. Na de lunchstop reden we door naar Bariloche. Onderweg had iemand muziek aan gezet en we zongen mee. Ik genoot van het uitzicht, met de bergen in de wolken, de bomen en soms nog besneeuwde bergtoppen. Af en toe kwamen we gebieden tegen waar bosbranden zijn geweest, maar dat is alweer heel lang geleden.

Om 17.00 uur kwamen we eindelijk in Bariloche aan. Door een foutje van Willem, slaap ik nu weer met Krista op de kamer, terwijl zij vanavond eigenlijk een kamer alleen had mogen hebben. Dit lossen we de volgende nacht wel weer op. Ik vind het wel gezellig met Krista, want we liggen wel goed op één lijn. Met een groepje van zes gingen we direct naar de toeristen informatie, omdat we morgen een dagwandeling willen doen en we daarvoor een stukje met de bus moeten. Daarna liepen we nog een stukje langs het mooie meer. We spraken af om 19.30 uur te eten. Tot die tijd heb ik in wat winkeltjes gekeken of ik een muts met Patagonië erop kon vinden. Helaas heb ik die nog niet gevonden, want overal staat Bariloche op. In de kamer nam ik een heerlijk warme douche. Daar zal ik de komende dagen wel vaker naar verlangen met deze temperaturen en mogelijk regen. Krista bleef vanavond op de kamer, dus ik ging met vier andere reisgenoten eten. Ze kozen alweer een duur restaurant uit, dus ik nam een simpele salade, die wel erg lekker was (en de groente had ik de afgelopen weken ook wel gemist). We gingen op tijd weer naar het hotel, zodat we een nacht even goed kunnen slapen. Op de kamer heb ik nog een tijdje met Krista zitten kletsen, dus uiteindelijk ging ik alsnog pas laat mijn verhaaltje schrijven. Morgen gaat de wekker weer redelijk vroeg en gaan we onze eerste lange dagwandeling doen. Ik kijk er erg naar uit!

PS: het verhaaltje van gisteren duurde lang met uploaden door de filmpjes. Toen ik het verhaaltje van vandaag wilde plaatsen, viel de stroom uit. Helaas lukte het daardoor niet om beide verhaaltjes online te zetten.