Afscheid nemen

Vanmorgen werd ik in eerste instantie vroeg wakker, maar ik draaide me nog even om. Ik hoorde Bea wel opstaan, maar pas toen ze de deur uitging, werd ik echt wakker. Toen was het al 8.30 uur. Ik heb eerst mijn verhaaltje van gisteren geschreven, omdat het daar gisteren te laat voor was. Gelukkig waren mijn schoenen redelijk droog. Daarna heb ik op het strand mijn yoghurt gegeten. Genieten met dat uitzicht. Na het ontbijt ben ik met Saskia gaan kijken bij de bussen. Ik wilde niet al te veel gedoe, dus had besloten om alleen naar Tulum te gaan en niet naar Coba te gaan. Maar toen ik daar was, zag ik een tour naar de ruïnes van Tulum, de ruïnes van Coba en een cenote. Dat was precies wat ik wilde, dus die tour boekte ik direct voor morgen. Daarna stond ik met Saskia in de rij om een kaartje te kopen voor de bus naar het vliegveld. We hebben zo'n 20 minuten in de rij gestaan en over van alles en nog wat gepraat. Toen ik klaar was, was alles geregeld voor de komende dagen.

Daarna ben ik even kort gaan zwemmen. In de kamer heb ik snel gedoucht en mijn backpack weer ingepakt. Om 12.00 uur moest iedereen uitgecheckt zijn. De rest ging lunchen en ik bracht mijn backpack naar het hostel. Die kon ik daar neerzetten totdat ik kon inchecken om 14.00 uur.

Ik liep nog even langs het hotel en raakte weer aan de praat met twee reisgenoten. Na een tijdje ging ik nog even wandelen over het strand, waar ik de lifeguards spotte. Heerlijk met blote voeten in het zand. Daar kan ik zo van genieten! Ik liep een heel stuk langs het strand en uiteindelijk liep ik weer terug. Ik heb nog een tijdje op het strand gezeten, mijn broodjes gegeten, mijn nagels gevijld en gewoon genoten van het uitzicht, het zand en de zee. Na een poosje liep ik terug naar het hotel. Ik heb nog met een paar reisgenoten gekletst. Daarna gaf iedereen mij een dikke knuffel en een zoen. Behalve Karin, zij gaf mij een formele hand. Ik liep nog mee naar de plek waar ze op de bus moesten wachten. Hier heb ik uiteindelijk echt afscheid genomen en de bus uitgezwaaid. Ze vertrokken om 16.00 uur naar het vliegveld en vliegen om 20.50 uur terug naar Nederland. Het was wel gek om ineens alleen te zijn en de groep naar huis te zien gaan. Maar dat went snel genoeg. Saskia vliegt vanavond terug naar Mexico City, waar ze over een kleine week start met de volgende groepsreis door alleen Mexico.

Ik checkte in in het hostel. Ik kreeg bed nummer 22 (beneden) met locker nummer 22. Er staan vijf stapelbedden, dus er is ruimte voor tien dames (het is een vrouwenzaal). Er zijn twee douches en toiletten in de ruimte, één warme douche en één koude douche. Ook is er een keukentje en een gezamenlijke ruimte. Het ziet er prima uit voor een hostel. Ik belde nog met een vriendin die ik alweer drie weken niet gesproken had. Erg leuk om haar weer te zien en te spreken!

Rond 18.00 uur ging ik weer naar buiten. Ik liep eerst naar het gebouw waar we morgen verzamelen voor de tour, zodat ik zeker weet waar ik moet zijn. Daarna liep ik richting het strand. Dit bleek niet echt een plek te zijn waar je het strand op kon. Er waren rotsen en het water stond hoog. Ik liep over de rotsen en ineens kwam een golf erg hoog en maakte mijn schoenen en sokken helemaal nat. Balen! Ze waren vannacht net weer opgedroogd. Daarna moest ik om een paal manoeuvreren, wat niet lukte waardoor mijn bidon in zee viel. Ik kon er zo snel niet bij, maar een jongetje achter mij pakte hem voor mij. Aardig! Toen ik eenmaal op het zand was, trok ik mijn natte schoenen en sokken uit en die hing ik aan mijn tas. Dit was niet echt een handige actie geweest haha.

Ik heb het hele stuk terug over het strand gelopen. Heerlijk met de voetjes in het water. Uiteindelijk ben ik op het strand gaan zitten en genoot ik weer van het uitzicht, de muziek en het kijken naar mensen. Het was best wel druk op het strand. Er lopen allemaal modepopjes rond die de perfecte foto willen maken. Ik heb medelijden met die vriendjes. Ik zag dat ik van het zitten op het strand vanmiddag toch een beetje was verbrand, ondanks dat de zon niet echt scheen en dat ik toch ook best wel bruin ben geworden. Ondertussen werd het ook al donker en in wilde niet in het donker door de straatjes naar het hostel lopen. Ik liep de straat weer in en trok mijn natte sokken aan over mijn zanderige voeten in mijn natte schoenen. Heerlijk!

Ik had totaal geen trek, maar moest wel iets eten (wat ook goedkoop was, want mijn peso's zijn bijna op en ik wil niet nog een keer moeten pinnen). Ik haalde bij een karretje op straat een soort krokante pannenkoek, gevuld met nuttela en aardbeien en aarbeien erbovenop. Het heet marquesitas. Heel erg lekker! Ik at dit op terwijl ik keek hoe dames aan het volleyballen waren op een volleybalveld op straat. Er waren ook veel toeschouwers. Het zag er leuk uit. Op een gegeven moment vloog de bal mijn kant op en rende ik erachteraan om de bal terug te kunnen gooien. Via de supermarkt liep ik weer naar het hostel.

Er was niemand in de kamer en ik koos ervoor om warm te douchen. Daarna heb ik al mijn spullen voor morgen klaar gelegd en me klaar gemaakt om naar bed te gaan. Mijn backpack sluit ik af in mijn flightback met een slotje. Op zich vertrouw ik het hier wel. Iedereen heeft zijn spullen hier gewoon open en bloot liggen, maar toch neem ik het zekere voor het onzekere. Ik bed schreef ik mijn verhaaltje en daarna heb ik nog een aflevering gekeken. Ik hoop dat ik lekker kan slapen en kijk uit naar morgen!

Voor de komende dagen is regen en onweer voorspeld, net als vandaag. Vandaag was het gelukkig gewoon goed weer, droog en geen onweer. Het is geen zonnig strandweer, maar het is wel een heerlijk temperatuurtje. Ik hoop dat dat zo blijft de komende dagen.