Tegenvallers...

Gisteravond lukte het niet om in slaap te komen. Ik bleef maar nadenken waar mijn camera kon zijn. Gelukkig ben ik toch in slaap gevallen en heb ik wel goed geslapen.

Ik werd om 6.30 uur wakker van de wekker. Ik stond rustig op en maakte me klaar om te gaan ontbijten. Bea was tegelijkertijd met mij klaar. Erg fijn, in plaats van Karin die een uur nodig heeft voor alles. Tot nu toe is de sfeer zo veel relaxter als eerst.

Vanmorgen nam ik een fruitontbijt, met ananas, watermeloen en meloen. Erg lekker! Op de achtergrond hoorde je de brulapen. Geweldig wakker worden! Saskia had helaas nog niks gehoord van onze buschaffeur.

Om 8.00 uur stapten we op de boot naar de ruïnes van Yaxchilán. Deze rivier was de natuurlijke grens tussen Mexico (links) en Guatemala (rechts). De ruïnes liggen ook weer in de jungle. Het was erg mistig en nog een beetje fris op de boot. Na een klein uur varen kwamen we er aan. Door de mist was het een beetje mysterieus, maar al snel werd het warmer en trok de mist weg. We hebben door de ruïnes en de jungle gelopen en dat was echt prachtig! We hoorden de brulapen en hebben ook meerdere apen zien rondslingeren. De jungle vind ik echt fantastisch! Ook de ruïnes waren weer erg interessant om te zien. We hebben er best een tijdje rondgelopen. Rond 10.45 uur stapten we weer op de boot. Inmiddels was het erg warm en zweette ik behoorlijk. De wind op de boot was erg lekker. Onderweg liet de schipper ons nog een krokodil zien, maar hij verdween uiteindelijk weer onder water. Even later zagen we nog een krokodil. Altijd leuk!

Rond lunchtijd kwamen we aan bij het restaurant. Hier hoorde ik dat de buschaffeur niks had gevonden ik de bus. Ik baalde zo erg en was boos op mezelf dat ik de camera ben kwijt geraakt. Ik had geen lunch besteld, dus terwijl de rest zat de lunchen, had ik even tijd voor mezelf om wat tot rust te komen.

Na de lunch stapten we in de nieuwe bus. Blijkbaar zaten we heel dicht bij de Mexicaanse immigratie, want na 100 meter stapten we weer uit voor de stempel. Blijkbaar zit bij een vliegticket naar Mexico de kosten voor een visum inbegrepen. Toen ik Mexico inkwam mocht ik hier 180 dagen blijven. Toen ik Mexico uitging naar Guatemala verviel dat echter. Als je over land Mexico binnen komt, mag je zeven dagen in Mexico blijven. Als je langer dan zeven dagen in Mexico blijft, moet je een visum kopen. We hebben eigenlijk een nacht illegaal in Mexico geslapen, omdat de rest van de groep dan over zeven dagen terug naar Nederland vliegt. Een ander stel en ik blijven langer in Mexico, dus wij moesten een visum kopen, voor ruim €30,-. Dat was wel een tegenvaller. Ook duurde het zo'n anderhalf uur voordat iedereen klaar was bij de immigratie.

Daarna konden we eindelijk vertrekken richting Palenque. Het was ongeveer vier uur rijden. Dit hebben we zonder tussenstop gedaan. Langs de weg zie je veel illegale immigraten lopen, die illegaal Mexico binnen zijn gekomen en via Mexico naar Amerika lopen en/of reizen. Erg heftig. Rond 16.30 uur kwamen we aan in ons hotel. Nadat we de spullen op de kamer hadden gelegd, ging ik even naar de supermarkt om ontbijt voor morgen te halen. Op de terugweg zag ik twee reisgenoten op een terrasje zitten. Ik ging erbij zitten en we besloten om samen wat te eten. Net voordat we wilden gaan, kwamen er nog een paar reisgenoten bij. Uiteindelijk hebben we met z'n negenen gezellig gegeten. Ik heb heerlijke quesadillas met kip en kaas gegeten. Ik wil tijdens het reizen niet te veel geld uitgeven, dus had geen drankje besteld. Maar ineens bestelde een reisgenoot voor mij ook een sangria. Super lief van hem en dat was ook erg lekker! We hebben veel gelachen met elkaar. De meeste stellen hebben kinderen van mijn leeftijd en een aantal hebben vrijgezelle zonen. Ik kreeg alle vrijgezelle zonen te zien en ze vertelden ook wat dingen. Zo grappig. Ik kan straks op blind date met vier van hun zonen. Ze zagen het al helemaal voor zich. Het was echt een leuke en ontspannen avond en even vergat ik dat stomme gedoe met mijn camera. Iedereen heeft ook aangeboden om foto's van de afgelopen twee weken te delen en de camera kan ook wel met de verzekering geregeld worden, maar toch voel ik me zo stom dat ik hem kwijt ben en ik begrijp ook echt niet hoe het is gebeurd. Saskia belt morgen nog naar het restaurant in Tikal en ik heb een berichtje geplaatst in een backpackersgroep op Facebook, in de hoop dat iemand daar komt en voor mij kan kijken. Eigenlijk heb ik de hoop wel opgegeven en ben ik hem gewoon kwijt.

Na het avondeten ging een deel van de groep nog koffie drinken. Ik drink geen koffie, maar ging er wel bij zitten voor de gezelligheid. Dit was gewoon een heel leuk en gezellig deel van de groep.

Toen ik terug kwam in het hotel was het al vrij laat, maar toch keek ik nog even of ik kon zwemmen. Het zwembad was dicht, dus dan kan ik morgen pas gaan zwemmen. Ik ben terug gegaan naar de kamer, heb mijn verhaaltje geschreven en ben me gaan klaarmaken om naar bed te gaan. Ik ben ontzettend moe en hoop dat ik goed kan slapen.

PS: met de mannelijke reisgenoot gaat het gelukkig steeds beter. Hij kan weer redelijk goed zelfstandig lopen en hij ziet er ook weer beter uit. Gelukkig!