Thuis na het eerste deel van mijn wereldreis!

Na lang taxiën (Madrid is een groot vliegveld), mochten we uitstappen. Ik mocht via de achterkant met de trap naar beneden en dan de bus in. Maar net voor ik naar buiten mocht, werd ik tegen gehouden, omdat de bus vol zat en ik moest wachten op de volgende bus. Ik merkte dat het buiten heel erg koud was. Ik stond te rillen en kon wolkjes blazen. Ik had mijn jas niet aan, omdat ik dit totaal niet verwacht had. Toen ik in de bus stond, trok ik mijn jas aan, maar het was nog steeds heel erg koud. Toen ik internet had, zag ik dat het -4 graden was. We waren van 36 graden naar -4 graden gegaan, wat een overgang!

Op het vliegveld moesten we van terminal 1 naar terminal 2 lopen. Dat was een flink stuk en we moesten ook nog door de douane en de paspoort controle, maar we hadden niet heel veel overstaptijd. Bij de bagage controle stond ik bij twee reisgenoten, waarvan één loopt met een kruk. Dit geeft haar vaak het voordeel dat ze ergens voor mag. Ook hier werd ze voor gelaten en ze zei dat we bij elkaar hoorden. Hierdoor mocht ik ook versneld door de bagage controle heen, in plaats van dat ik in de lange rij moest aansluiten. Wat een geluk! We liepen snel door naar onze gate, wat nog een heel stuk lopen was. Toen we bij de gate aankwamen, konden we ook al gelijk in de rij staan om te boarden. Ondanks dat het voor ons 2.00 uur 's nachts was, was ik niet erg moe. Het duurde ook niet heel lang voor we gingen boarden. We gingen beginnen aan het laatste deel van deze reis!

Ik had een stoel aan het gangpad, maar een man wilde ruilen om naast zijn vrouw en kind te kunnen zitten. Hierdoor kreeg ik een stoel naast het raam. Wat een geluk! Vanwege het vriezen hadden we vertraging. We vertrokken laat van de parkeerplaats, moesten lang taxiën en het vliegtuig werd onder gespoten met een bepaalde vloeistof om het ijs weg te krijgen. Dit had ik nog nooit meegemaakt. Met ruim een half uur vertraging, vertrokken we eindelijk naar Nederland. Ik keek naar de zonsopgang. Nu had ik de zonsondergang en de zonsopgang vanuit het vliegtuig gezien. Ik zag beneden in de bergen ook nog wat sneeuw liggen. Ik keek nog een aflevering. Daarna was ik erg moe en viel ik in slaap. Ik werd wakker door het dalen, omdat mijn oren weer zeer gingen doen. De vlucht was wel erg snel gegaan, want voor ik het wist, stond ik weer op Nederlandse bodem! Ondanks de vertraging waren we toch op tijd geland.

Bij de bagage band nam ik afscheid van de reisgenoten. Zij hadden hun koffer sneller dan ik en waren al snel weg. Mijn moeder kon niet parkeren bij de aankomsthallen, waardoor ik naar de vertrekhallen moest lopen. Hier zag ik na zeven weken reizen mijn moeder weer. Ik was erg blij om haar weer te zien!

Om 11.30 uur was ik eindelijk weer thuis. Er hing een welkomst spandoek aan het raam, heel leuk! Aan de ene kant voelde het alsof ik gisteren nog thuis was, aan de andere kant voelde het alsof ik erg lang ben weggeweest. Ik knuffelde alle beestjes weer. Ik was blij om ze weer te kunnen zien en ze te kunnen knuffelen!

Ik verraste mijn moeder met de empanadas en de churros con dulce de leche als lunch. Ondertussen vertelde ik over mijn avonturen (al weet ze eigenlijk alles al door mijn verhaaltjes en het bellen) en ik hoorde hoe het thuis was geweest. Ik gaf haar haar souvenirs, waar ze erg blij mee was. Ondanks dat ik thuis niet erg had gemist, was ik wel blij om weer thuis te zijn. Ik was vooral blij om weer even tot rust te komen en niks te hoeven doen. De afgelopen zeven weken waren behoorlijk intensief en dat merk ik ook aan mijn lichaam. De afgelopen 3,5 week ben ik erg verkouden geweest en dat ben ik nog steeds. Ik hoop met voldoende rust dat ik snel weer wat opknap en dat mijn knieën ook snel weer bijkomen van alle inspanningen.

Na zeven weken reizen zit het eerste deel van mijn wereldreis erop! Ik vond het een prachtige en onvergetelijke reis door Mexico, Guatemala, Honduras en Patagonië (zuid Chili en Argentinië). Ik heb veel mooie dingen gezien en gedaan. In Patagonië hebben we zo'n geluk gehad met het weer, dat ik eigenlijk zelfs bruiner ben geworden in Patagonië dan in Mexico en Guatemala. Ik heb mijn Spaanse woordenschat vergroot. Niet dat ik volledige gesprekken kan begrijpen en voeren, maar ik kan me enigszins redden en wil eigenlijk proberen om Spaans te leren. Ik heb veel geleerd over het vaak moeilijke leven daar en heb beseft hoe goed we het hier in Nederland hebben. Ik heb ook weer veel geleerd over mezelf en merk dat het reizen me sterker maakt. Ik besefte me dat de keuze om de komende anderhalf jaar te reizen een moedige en goede keuze is geweest. Ik geniet volop van dit avontuur en het feit dat ik dit kan doen.

Ik merkte dat ik lekker in het reisritme zat. Als ik nu naar een volgende bestemming was gegaan, had ik dat ook prima gevonden. Toch ben ik blij dat ik weer thuis ben voor twee maanden en weer familie en vrienden kan zien. Zo heb ik de tijd om bij te komen, zowel fysiek als mentaal, en alles tot me laten doordringen. Ook geeft dit me de tijd om wat te werken in het zwembad, mijn kinderboek uit te geven en te werken aan het opzetten van mijn onderneming. Dit zijn dingen waar ik erg naar uit kijk. Ook bereid ik natuurlijk de volgende reizen voor. Begin mei begint het tweede deel van mijn wereldreis. Dan ga ik samen met een vriendin met mijn auto een roadtrip maken door Scandinavië (Zweden, Noorwegen, Faeröer en IJsland). Op naar meer mooie avonturen!