Op weg naar Luxor!

Vanmorgen werd ik al om 5.00 uur wakker. Ik had best wel goed geslapen op de felucca, maar ben wel een paar keer wakker geworden van de trein die aan de overkant van de Nijl langs reed. Gelukkig ben ik daarna snel weer in slaap gevallen. Eigenlijk stond de wekker pas om 5.30 uur, maar veel mensen werden om 5.00 uur wakker en iedereen begon zich toch klaar te maken voor het ontbijt en daarna het vertrek. Ook kwam de zon al bijna op, waardoor we tijdens het ontbijt naar de zonsopgang konden kijken.

Het ontbijt was simpel, maar op zich wel lekker. Toen iedereen klaar was, gingen we op de volgboot naar de overkant van de Nijl. De felucca's werden meegesleept, want daar lag onze bagage nog op. Aan de overkant stonden twee bussen. De Djosergroepen gingen hier weer uiteen, maar we zouden elkaar later weer tegen komen tijdens de tempels en in het hotel in Luxor. Ook kwam hier een reisgenoot er weer bij. Ze was gisteren niet met de felucca meegegaan omdat ze al een paar dagen niet lekker was. Uiteindelijk heeft ze ook een injectie gekregen en antibiotica, waardoor ze zich gelukkig nu veel beter voelde. Vandaag ging zij met haar vriendin naar een fotoshoot. Ze waren op straat gescout en wilden afwijken van het programma om die fotoshoot te doen. Niemand vertrouwde het, maar zij wel. Aan het eind van de dag waren ze gelukkig weer bij het hotel en was alles goed gegaan.

Vandaag zouden we richting Luxor rijden, langs de Nijl. De Nijl stroomt door elf landen. Egypte bestaat voor 90% uit de Sahara en voor 10% uit de Nijl. De bevolking leeft ook langs de Nijl, want daar is water. Na ongeveer een half uur rijden kwamen we aan in Kom Ombo. Hier leven zo'n 100.000 mensen en er zijn veel boeren en akkers. Hier gingen we naar de tempel. De tempel was voor twee goden en het duurde 400 jaar om het te bouwen. Ook zat hier een ziekenhuis in de tempel. We waren er al om 9.00 uur, dus het was nog niet zo warm en ook erg rustig. Dat was wel erg fijn. Het was een mooie tempel, maar op een gegeven moment lijken alle tempels zo op elkaar en heb je al zo veel hiërogliefen gezien. Toch blijft het wel indrukwekkend. Hier was ook een klein museum voor gemumificeerde krokodillen. Vroeger werden dieren ook gemumificeerd en zeker ook krokodillen. Nu leven er zo'n 50.000 krokodillen in de Nijl.

Na nog eens anderhalf uur rijden kwamen we in in Edfu. Hier wonen ongeveer 80.000 mensen. Ook hier gingen we weer naar de tempel. In deze tempel zat vroeger ook een bibliotheek. Dit was een hele grote tempel (37 meter hoog) en ook erg indrukwekkend. Het duurde 137 jaar om hem te bouwen. We hadden gelukkig ruim de tijd om alles te zien.

Daarna hadden we een rit van drie uur voor de boeg. Er was geen gelegenheid om ergens te eten. Vrijdag is hun vrije dag. Bijna niemand had lunch mee (wij gelukkig wel), maar op een gegeven moment liet de reisgids de bus stoppen en stapte hij uit. Ook de chauffeur stapte uit. Daar zaten we dan, alleen in een lange slecht onderhouden straat. Na ongeveer tien minuten kwam de reisgids terug: met een lekkere lunch! Dit kon iedereen wel waarderen.

Vrijwel alle reisgenoten, ook wij, waren ontevreden over de gids, de prijs-kwaliteit verhouding en hoe de reis ging. Iemand van ons had een mail gestuurd naar Djoser en vandaag merkten we een duidelijk verschil. Er is dus wat besproken en de reisgids werkt aan verbetering. Wel fijn om te merken!

Na drie uur kwamen we aan in Luxor. Onderweg heb ik nog wel even kort geslapen. Ook hebben we onderweg een zandstorm gezien, een kleine tornado van zand. Bij het hotel konden we inchecken. We hebben een kamer op de zesde verdieping met uitzicht over de Nijl, de boulevard en de woestijn aan de overkant. Ook hadden we eindelijk wifi. Ik vind het heerlijk om niet bereikbaar te zijn en niet continue op je telefoon te zitten, maar na een paar dagen offline te zijn, is het toch fijn om thuis te laten weten dat alles goed gaat en om het verhaaltje online te zetten voor de trouwe lezers. Nadat we een heerlijke verfrissende duik hadden genomen, heb ik dan ook de twee verhaaltjes online gezet.

Tijdens het zwemmen hadden een paar reisgenoten het over pizza. Iedereen hoorde ineens het woord "pizza", dus we besloten om met de hele groep pizza te eten. We wilden eens wat anders de Egyptisch eten, ook omdat we elke keer last hebben van onze buik na Egyptisch eten. Iedereen ging douchen en klaar maken om te gaan eten en te verzamelen in de lobby.

Het was een half uur wandelen naar het restaurant. De eigenaren waren super vriendelijk en waarschijnlijk ook erg blij met zo'n grote groep. Ik had een pizza hawai en dat smaakte heel goed. Iedereen had dit wel even nodig en iedereen heeft ervan genoten. Het was ook erg gezellig.

Na het eten liepen we terug naar het hotel. Vlakbij het hotel zat nog een supermarkt en voor morgen moesten we nog water halen. We raakten aan de praat met de verkoper. Achter zijn supermarktje had hij nog twee winkeltjes met souvenirs. Hij vroeg of we daar ook even wilden kijken. Dit was de eerste plek dat je naar souvenirs kon kijken zonder Egyptenaren die hun spullen nog net niet in je handen duwen. Het was wel fijn om gewoon eens rustig naar souvenirs te kijken. Ik spaar vlaggetjes van elk land voor op een backpack, maar die heb ik nog nergens gezien. Ik vroeg ernaar, maar hij had ze niet. Hij ging het bij een vriend vragen, maar die had ze ook niet. Daarna ging die vriend weg met zijn motor om vlaggetjes te halen. Ondertussen ging de rest van de groep al terug naar het hotel. Na tien minuten kwam hij terug, maar het waren niet de vlaggetjes die ik bedoelde. Dit waren andere vlaggetjes met een stokje erin. Ik voelde me wel een beetje lullig dat hij zoveel moeite had gedaan, maar het niet was wat ik zoek. We waren erg moe en wilden graag gaan slapen. Daarom zijn we weer terug gegaan naar het hotel. Morgen kunnen we nog wel eens rustig gaan rondkijken daar.

Morgen is weer een lange dag vol excursies. De wekker staat weer om 6.00 uur. Nu dus maar lekker gaan slapen!